Ωδή στο Φθινόπωρο

Τι κι αν λείψω, τι κι αν μείνω

Γλυκιά εποχή, για πάντα,

τα πάντα θα σαρώνεις…

 

Και η εικόνα αλλάζει

Σαν τ’ αγέρι ξυπνά τα κίτρινα φύλλα..

 

Ω, Μαγικός Αυλός, Αθάνατη Λύρα!

Κάτω απ’ τα δέντρα… παρατημένα

Όσο κι αν κελαηδά τ’ αηδόνι…

Σκεπασμένα, κρυμμένα

απ’ της Φύσης τη Μανία.

Παράξενα πλάσματα, εδώ και κει

Μιας άλλης εποχής

α π ο μ ε ι ν ά ρ ι α …

Αχ, πόσο κουράστηκαν πια τα βιολιά

                          απ’ τα τρελά δοξάρια!

Ιεροτελεστίες! Θυσίες! Στις βελανιδιές…

(Μύηση… κάτω απ’ τις γέρικες βελανιδιές…
Anima Mundi στις ιερές βελανιδιές)

Ζωή, Έρως… Πόνος, Αγάπη, Θάνατος!

…Ποιος βλέπει τις μυστικές πομπές;




“Autumn Leaves”, John Everett Millais, 1856

 

Ποιος ακούει τον Δρυίδη
                                      και μια Τριάδα απ’ το χθες;

Τρία είν’ τα Πράγματα που γίνηκαν μαζί: Άνθρωπος, Φως, Ελευθερία

 

Φθινόπωρο θλιμμένο, Φθινόπωρο ωχρό

Γεμάτο Οράματα, γεμάτο Μνήμες

Ονειροπαρμένο

Ανατρεπτικό

 

Φθινόπωρο μοναχικό

Κρύβεις καλά το αριστοκρατικό σου Ιερατείο

Το μανδύα σου τον πορφυρό

Το γέλιο σου το Βροντερό!

 

 Ψυχής ζωγραφιά, Ονείρου τέχνη… Πόσο θεία η μέθη σου!

Πόσο ζεστά τα νέφη! Αχ, και πόσο λεύτερη

ειν’ η λευκή,
κυματιστή σου χαίτη!!

Αιώνιο Φθινόπωρο… Τρυφερά νοσταλγικό…
Πόσοι θεοί είναι κρυμμένοι

στον πορφυρό σου Ουρανό!

Γέφυρα προς κόσμο καινούργιο

Γέφυρα προς κόσμο παλιό…

Με παρέσυρες κι απόψε, ξύπνησες Μύθο τραγικό!

Φούντωσες, φούντωσες Πάθος Μυστικό.

 

Απ’ τα σπλάχνα σου με πέταξες,
με πήρες κι απ’ το χέρι…

Στις αγκάλες σου μέσα ζω… εποχή αγαπημένη.

Γ ι α   π ά ν τ α   δ ι κ ό ς   σ ο υ !  Χωρίς γυρισμό…

Περσέας, 2005

 

 

You are my Heart: https://www.youtube.com/watch?v=w-xzk2qcHdM